Wiek średni i jego problemy

Większość mężczyzn w średnim wieku to ludzie żonaci z dziećmi, ustabi lizowani zawodowo, mający samochód, dom, a w nim wszelkie mechanicz ne urządzenia, które współczesne społeczeństwo uważa za niezbędne.

 Sko ro już są ustabilizowani materialnie, należałoby oczekiwać, że osiągnę również równowagę w życiu emocjonalnym, seksualnym i społecznym j cieszą się myślą o czekających ich jeszcze latach satysfakcjonującej aktyw­ności, zanim nieuchronnie nadejdzie starość, która położy jej kres. A jednak w naszym społeczeństwie wielu mężczyzn w średnim wieku między 40. a 65. rokiem życia, cierpi na brak równowagi emocjonalnej. Dla jednych wiek średni to lata emocjonalnych stresów, lęków i chwiejności Innych atakują choroby z dobrobytu: choroba wieńcowa, nadciśnienie tęt­nicze, otyłość, rak płuc; niektóre z nich uderzają niespodziewanie, pozba­wiając mężczyznę aktywności i radości życia, albo nawet od razu zabijając.

Ze wszystkich zagrożeń związanych z wiekiem średnim najpowszech­niejsze i najważniejsze są cztery: kryzys wieku średniego, choroba wieńco­wa, nadciśnienie i otyłość. Wszystkie są konsekwencją naszego trybu życia, wszystkie też rzadko są spotykane w krajach rozwijających się, gdzie uzna­wane są odmienne niż w społeczeństwach zachodnich wartości kulturowe.

Te zagrożenia warto tu omówić szerzej, ponieważ wielu mężczyzn zapada na jedną lub kilka z wymienionych chorób. W tym rozdziale omówię kryzys wieku średniego, otyłość oraz nadciśnienie tętnicze. Choroba wieńcowa zostanie omówiona w następnym rozdziale.

Kryzys wieku średniego

Wiek średni, zwłaszcza między 40. a 55. rokiem życia, to dla mężczyzny często okres ogromnego stresu.

W społeczeństwie, które wysoko ceni osiągnięcia, a zwłaszcza sukces finansowy, i które wręcz kultem otacza etykę pracy, wiek średni jest uwa­żany za ten okres życia, w którym większość mężczyzn osiąga szczyt karie­ry zawodowej. Dla mężczyzny 40-letniego, który nie doszedł do tego, na co niegdyś liczył, świadomość niskiego statusu społecznego może stać się powodem załamania. Wie on, że czekają go jeszcze lata nudnej pracy, a potem emerytura, która bynajmniej nie jest żadną atrakcją. Tradycyjnie, w większości kultur mężczyzna osiągający średni wiek zyski­wał szacunek. Widziano w nim człowieka z większym doświadczeniem, z wyższymi kwalifikacjami i mądrzejszego od mężczyzny młodego. Udzielał rad, sam już wolny od wielu obowiązków. W miarę jak ubywało mu sił fizycznych, jego pozycja i wpływ w społeczności rosły. Miał poczucie własnej wartości.- wszystkich urzeka blask młodości, a im więcej ci przybywa lat, tym „e\ - mając trzydziestkę, stajesz się „stary", mając pięćdziesiątkę - jesteś wapnia'ciern"' Reklamy telewizyjne i prasowe stawiają znak równości między " łodością a sukcesem w pracy i powodzeniem w seksie; średni wiek jest równoznaczny z utratą sił witalnych. Uważa się, że jest to okres, w którym mężczyzna zaczyna zażywać lekarstwa, utracone własne zęby zastępuje sztuczną szczęką i powinien już porządkować swoje sprawy w związku z rychłym odejściem z tego świata. Mężczyzna w średnim wieku nie ma też co liczyć na respekt, jaki młodzi okazują sędziwym starcom.W społeczeństwie, które wielbi młodość, zaokrąglające się kształty ciała, rzednące włosy, zwiotczały podbródek i rosnący brzuch, dobitnie uświada­miają mężczyźnie w średnim wieku, że nie jest już, niestety, młody.W społeczeństwie, które tak wysoko ceni zdrowie i witalność, mężczyzna w średnim wieku z coraz większą ostrością uświadamia sobie istnienie chorób, mogących zaatakować jego lub jego rówieśników. Wiek średni to wiek, w którym zdrowie zaczyna przysparzać coraz więcej kłopotów i poja­wia się coraz więcej ograniczeń. W społeczeństwie, które tak wielką wagę przywiązuje do seksu, mężczy­zna w średnim wieku ze zgrozą stwierdza, że współżycie seksualne ze stałą partnerką stało się zrutynizowane, pozbawione polotu i - po latach - nud­ne. Wstrząs, jakim jest uświadomienie sobie, że oboje mają już młodość za sobą, często powoduje obniżenie aktywności erotycznej lub doprowadza mężczyznę do związania się z młodszą partnerką. W społeczeństwie, które kładzie nacisk na rywalizację, mężczyzna w średnim wieku ma mniejsze szanse we współzawodnictwie z młodymi mężczyznami w pracy, sporcie czy też pod względem wyglądu fizycznego. Rodzi się więc w nim podejrzenie, że nie osiągnął w życiu takich sukcesów, na jakie liczył. Może dojść do przekonania, że jest wypierany z gry przez młodszych i że już nie uda mu się niczego więcej w życiu dokonać. Takie lęki są udziałem wielu mężczyzn w średnim wieku. Zaczynają wątpić we własną wartość i. co istotniejsze, w to, że są coś warci w oczach innych. Zaczynają się zastanawiać, co im się nie udało. Zaczynają też zadawać sobie pytanie, czy przyczyną życiowych niepowodzeń są ich wła­sne błędy, czy knowania rywali. Będą rozważać, czy marzenia młodości pozostały w sferze nieziszczalnych fantazji. Tracą poczucie własnej godno­ści, popadają w depresję, stają się skryci i mało komunikatywni.Innymi słowy - znajdują się w stanie emocjonalnej niestabilności i prze­chodzą kryzys tożsamości. Kryzys wieku średniego.